Z kopcem w
Mogile związana jest legenda o Wandzie, młodej i pięknej władczyni
Krakowa (często podaje się, że była córką samego Kraka).
Wanda była piękną, młodą dziewczyną, która została królową.
Pomimo swojego młodego wieku była bardzo mądra i wyrozumiała.
Kochała swój kraj i rządziła nim z rozwagą i sprawiedliwością,
ku zadowoleniu podwładnych, którzy szczerze ją kochali. Wiele
książąt starało się o rękę pięknej u mądrej królowej
Wandy. Ona jednak czekała cierpliwie na tego, który wspólnie z
nią mógłby sprawiedliwie rządzić jej ukochanym krajem.
Sława Wandy była znana w świecie i nawet germański książę
Rytigier zapragnął ją poślubić. Lecz dla niego ważniejsze od
miłości były urodzajne ziemie Polski. Książę wysłał do
Wandy posłańców z listem. Wanda nagle zbladła czytając list.
Wynikało z niego, że książę Rytigier poprosił ją o rękę,
sugerując, że w posagu powinna ofiarować mu ziemie Polski. W
razie odmowy Rytigier groził wojną. Germański książę znany
był z posiadania doskonałej, groźnej i świetnie wyposażonej
armii. Na dodatek armia Wandy wielokrotnie przegrywała w
ostatnich wojnach. Jednak Wanda nie wyobrażała sobie oddania
swojego kraju we władanie German. Wojna nie była rozwiązaniem,
jednak Wanda znalazła wyjście z tej sytuacji. W modlitwie do bogów
poprosiła o uratowanie Polski w zamian za jej życie. Jej
modlitwy zostały wysłuchane i Wanda rzuciła się w nurt rzeki
Wisły. Po odnalezieniu jej ciała, pochowano ją w pobliżu jej
ojca Kraka, a na jej grobie, podobnie jak na grobie ojca,
wzniesiono kopiec.